ราชสีห์เฒ่า

ครั้งหนึ่งมีราชสีห์ที่แก่เฒ่า
ได้แต่เฝ้ารอเข้าสรวงล่วงสวรรค์
ด้วยไร้แรงแข็งแกร่งกล้าเก่าคืนวัน
ที่ฟาดฟันหันเฉือนเชือดเลือดศัตรู

แต่วันนี้ไม่มีแรงจะต่อต้าน
ใครอวดหาญพาลมาท้าต่อสู้
ได้แต่หลบลี้ภัยไร้ที่อยู่
ให้ศัตรูดูแคลนต่างนานา

เมื่อราชาราชสีห์ยังหนุ่มแน่น
ก็ดูแคลนใครน้อยใหญ่อวดเก่งหนา
เมื่ออายุสิงโตเฒ่าเข้าชรา
มิได้หาลูกน้องไว้แทนไม้มือ

ราชสีห์เมื่อแก่ก็แค่นี้
มันจะมีความเก่งกาจที่ไหนหรือ
ที่พอเหลือให้เห็นนั้นก็คือ
ร่างทื่อทื่อที่ไม่อาจปกครองใคร

แต่ถ้าท่านได้ผูกใจใครไว้ก่อน
ท่านก็นอนปกครองได้ไม่สงสัย
เพราะลูกน้องจะช่วยหนุนท่านด้วยใจ
และไม่ให้ใครได้เข้ามาย่ำยี

การจะเป็นผู้นำมีอำนาจ
ถึงเก่งกาจองอาจหยิ่งในศักดิ์ศรี
แต่เอาใจให้ลูกน้องก็ต้องมี
เพื่อนั่งที่ชี้ผู้อื่นได้ยื่นยาว