รัก เจ็บ จริง

เมื่อ เห็นเธอในเส้นสะท้อนแนวขอบฟ้า
หลง เข้าไปอยู่บนโลกที่ไร้เวลา
รัก เธอจนไม่รู้ว่าดวงตายังอาศัยอยู่ใต้แวว

แต่ เห็นภาพคู่รักสุขสมตรงหน้า คู่เธอ
ต้อง เศร้าโศกดังโลกเมื่อขาดจันทราในราตรี
เจ็บ ปวดรวดราวเหมือนพื้นงอกแทงทะลุกลางใจ

แม้ ทุ่มเทดวงใจ คั้นเลือดรดปลูกความรัก
รัก ก็ไม่สุขสมหวัง
จริง ใจก็ไร้ค่าหากมิใช่คนที่ เธอต้องการ

6 ธ.ค. 2550 | 9.45 น. ณ หลังห้องเรียนเล็กๆ