"คน" เดิน

ทุกสรรพสิ่งสุดเศร้ามาเคล้าคลุก
เดินตะกุกก๊อกแก๊กไม่แปลกหนอ
ไม่ราบเรียบเปรียบดังเดินย้ำกอ
หากเพียงรอรับชะตาน่าชิงชัง

ฝันและใฝ่ไกลลับนับหมื่นอย่าง
มองเห็นทางถ่อเข้าใกล้ที่ใจหวัง
แต่ช้าไปไม่ดังใฝ่ใจทรุดพัง
ก็กลับหลังลงสมุทรมุดลงตาย

เจอปัญหาเข้ามาท้าไม่กล้าสู้
มั่วแต่คู้ขดข้องอมือหงาย
แม้มีชีพไม่คิดเดินก็ดังวาย
สูญสลายละลายค่าที่ว่า"คน"

แต่ข้าตายหายจากโลกไม่โศกเศร้า
เพราะค่ำเช้าใช้ชีวิตผลิตผล
ให้ฝันไกลใกล้มาช้าก็ทน
ไม่อาจยลยังภูมิใจได้มุ่งทำ...

สถานะ : เขียนแล้วสบายใจจัง
20.25 น วันจันทร์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ.2551
ณ หน้าคอมพิวเตอร์สามัญประจำบ้าน