ข้อความจากสมองที่ว่างเปล่า

ไม่รู้ใจทำไมจึงอยากเขียน
มานั่งเพียรพร่ำเพ้อละเมอฝัน
มานั่งเขียนนั่งขีดทำไมกัน
ทั้งที่วันวุ่นวายเต็มเวลา

แต่ก็เขียนเขียนอยู่ได้ไร้สาระ
ไม่รู้จะเขียนทำไมให้เหนื่อยหนา
ลุกออกไปแล้วไปนอนคงกว่า
ไม่ต้องมานั่งเขียนไปให้เมื่อยมือ

สมองเราก็ว่างว่างไร้ความคิด
แถมยังติดต้องท่องจำคำหนังสือ
เพื่อเตรียมสอบปลายภาคให้ระบือ
จนออกชื่อลือลั่น"ฉันติดรอ"

อ้าว!ติดรอก็ต้องรีบแล้วเราเอ๋ย
หากนิ่งเฉยไม่แก้ไขตายแน่หนอ
ต้องรีบเร่งเร็วไวไปวอนง้อ
เพื่อจะขอคุณครูช่วยหนูที

ถ้าเจอครูใจร้ายทำไงเล่า
ก็ต้องเอาชิ้นงานที่มีศรี
เอาไปส่งให้ถึงท่านสวัสดี
ก็คงมีเกรดโผ่มาพาชื่นใจ

เอาล่ะว่าไร้สาระมามากแล้ว
ไม่มุขแป้วไม่มุขแป้กเบื่อบ้างไหม
ถ้าไม่มีขำไม่มีฮาไม่สะใจ
ไม่เป็นไรไว้คราวหน้ามาฮากัน


สถานะ : ไร้สติ "ก็แค่คันมืออยากเขียน"
ณ หน้าคอมพิวเตอร์ 18.17 น.
อ. 12 ก.พ. 2551

ปล. ถ้ามีตรงไหนเขียนผิดแผกแปลกลูกกะตา โปรดรู้ไว้ว่า ผู้เขียน เขียนผิด!